Edukacja w Hiszpanii, to zaraz po procedurze wystąpienia o numer NIE i temacie wynajmu bądź zakupu nieruchomości obszar, który interesuje Was najczęściej. O to dostajemy multum pytań i dlatego postanowiliśmy zebrać i przedstawić Wam uporządkowane informacje.
System edukacji w Hiszpanii jest zdecentralizowany, co oznacza, że odpowiedzialność za oświatę ponosi i państwo i wszystkie wspólnoty autonomiczne. Nie skupimy się na temacie zarządzania uważając to za mało istotne na początku.
Obok edukacji państwowej, darmowej, mamy także pół prywatną, dotowaną przez państwo i prywatną. Wybór zatem jest spory i znacząco różni się od tego w Polsce. Sam obowiązek rozpoczyna się w wieku sześciu lat, a kończy w wieku lat szesnastu. Hiszpański system oferuje jednak edukację już od trzeciego roku życia, wcześniej opiekę nad dziećmi, od czwartego miesiąca życia, sprawują centra na kształt polskich żłobków. W zdecydowanej większości prywatne, a co za tym idzie, płatne. Cena najczęściej uzależniona jest od ilości godzin, które maluszek tam spędzi, języka w którym będzie sprawowana opieka, wielkości grupy. Ceny zaczynają się od 150 euro za 3 godziny dziennie do 380-450 za 8 godzin z posiłkiem włącznie, do 650 euro za możliwość bycia na zajęciach przez kilka godzin z wykładowym angielskim. Ceny są poglądowe i każda prywatna jednostka kształtuje je według własnych kalkulacji.
W wieku sześciu lat dziecko zaczyna edukację w szkole podstawowej i trwa ona sześć lat, kolejne cztery lata to ESO, czyli dalszy ciąg edukacji obowiązkowej kończącej się otrzymaniem dyplomu zdobycia wykształcenia na poziomie średnim. Ukończenie ESO jest przepustką do kształcenia na poziomie zawodowym, a Odpowiednikiem polskiego liceum jest dwuletnie bachillerato.
Z edukacją pół prywatną i prywatną wiąże się konieczność opłacania czesnego. Trzeba się także liczyć z kosztem zakupu wymaganego mundurka, tutaj ceny dochodzą nawet do kilkuset euro, opłaty za podręczniki lub licencje na podręczniki elektroniczne, zakup wymaganego tabletu, opłata za basen, inne w zależności od szkoły.
Rekrutacja do szkół odbywa się najczęściej wiosną. Do szkół państwowych obowiązuje rejonizacja według miejsca zameldowania. Jeśli zamierzacie pojawić się tutaj w trakcie trwania roku szkolnego dziecko powinno być skierowane do jednej ze szkół w dzielnicy, takiej, w której będzie wolne miejsce. Może się też zdarzyć, że zostanie przyjęte poza nią. Do szkół prywatnych i pół prywatnych rejonizacji nie ma, często zdaża się możliwość wykupienia opcji transportu oferowanego przez placówkę.
Wszystkie typy szkół na poziomie podstawowym oferują bardzo szeroką gamę zajęć pozalekcyjnych, dodatkowo płatnych. Jest też możliwość odbywania takich zajęć poza szkołami.
Hiszpański system różni się też od polskiego zakresem czasu, który dziecko w placówce spędzi. W prowincji Alicante wciąż funkcjonują szkoły, w których utrzymana jest przerwa na obiad i zajęcia wznawiane są po godzinie 14.30 lub 15.30. Częściej praktykowane jest to w pół prywatnych i prywatnych niż państwowych.
Pozostanie w tym czasie w szkole nie jest obowiązkowe. Szkoły państwowe na poziomie ESO mają zajęcia najczęściej do godziny 14.00 lub 15.00, bez przerwy obiadowej.
Kolejna, dość istotna różnica to system oceniania i charakteryzuje go dziesięciostopniowa skala, przy czym „10” to ocena najwyższa. Należy też brać pod uwagę na to, że edukacja odbywa się w regionie, który ma swój dialekt walendzki, część przedmiotów może być w nim wykładana od najwcześniejszych lat, w jakim wymiarze się to dokonuje jest regulowane przepisami. Są w systemie szkoły, które kładą na naukę tego języka bardzo duży nacisk, inne mniej. Jest on jednak zawsze obecny w życiu dziecka na każdym etapie pobierania nauki.
Przepustką do kształcenia zawodowego zwanego formación profesional na poziomie średnim i uzyskania tytułu technika jest ukończenie ESO, a tym samym wiek siedemnastu lat, natomiast przepustką do kształcenia zawodowego na poziomie wyższym ukończenie bachillerato. Do wyboru jest szeroka oferta w 26-ciu obszarach kompetencji. System edukacji nie wyklucza także młodych, którym nie udało skończyć się ESO i dla nich również przygotowana jest bardzo szeroka oferta zdobycia zawodu na poziomie podstawowym.
Szkolnictwo wyższe organizowane jest pod postacią trzyletnich studiów zwanych diplomatura i następnie dwuletniej licenciatura w sieci uniwersytetów i wyższych szkół inżynieryjnych. Oferuje także dalsze kształcenie po ukończeniu studiów. Przepustką do etapu kształcenia na poziomie wyższym jest seria egzaminów wstępnych odbywająca się w całym kraju w czerwcu.
Na koniec kilka słów o samym procesie zapisania dziecka do szkoły, dość istotnym pod względem posiadania określonych dokumentów, a w przypadku niektórych- ich tłumaczeń. Do szkoły państwowej niezbędny będzie akt urodzenia, meldunek, numer NIE, certyfikat medyczny od pediatry oraz może być wymagane zaświadczenie o szczepieniach. Inne typy szkół nie są tak restrykcyjne i czasem na początek wystarczą tylko dokument dziecka w postaci paszportu lub tylko numeru NIE. Pierwsze kroki zawsze kierujemy do Consejeria de educación, jednostki odpowiedzialnej za edukację przy Urzędzie Miasta.
Zdajemy sobie sprawę, że tym krótkim wpisem nie rozwijaliśmy Waszych wątpliwości, a określiliśmy tylko schemat edukacji. Naszym celem jest także zebranie i przedstawienie Wam doświadczeń polskich rodzin, które sukcesywnie będziemy starali się publikować na naszej stronie.